ชีวิตแสนสั้น ตอนที่ 1 (คงมีแค่ตอนเดียวแหละน่า)

วันนี้ไม่รู้คิดจะทำอะไรดี เลยว่าจะเขียนเล่าบรรยายส่วนหนึ่งของชีวิตอันแสนสั้นของผมครับ

ช่วงนี้รู้สึกเบื่อจังเลย สอบอีกแล้วเหรอเนี่ย

ทำไมชีวิตเราถึงได้ดูเหมือนขี้เกียจ ๆ ก็ไม่รู้สิ ใครจัดค่ายก็ไม่ค่อยอยากไป อยากทำอะไรอยู่กับบ้านบ้าง แถมตารางเวลายังแน่นเอี้ยดไปหมดอีกด้วย แข่งขันก็เลือกที่มันเป็น Online Judge จะได้นั่งทำอยู่ที่บ้านได้ ไม่ต้องลากเอาความแก่ของเราไปถึงสนามสอบด้วยตัวเอง

ในแต่ละวันของผมทำอะไรบ้างนะ
0545-0630 ตื่น อาบน้ำ แต่งตัว (เบื่อจัง เช้าอีกแล้ว)
0630-0645 มาโรงเรียน ถึงซะที (เฮ้อ เรียนทั้งวันสินะ)
0645-0655 ส่งงาน อ.วิภาทิพย์ (อยู่ห้องทะเบียน คิดในใจ ทำไมไม่มีตะกร้าส่งงานไว้ที่ระดับเรานะ)
0655-0750 นั่งอยู่ที่ห้อง ไม่รู้จะทำอะไร ทำก็ทำไม่ได้ เพราะมันไม่มีงานอะไร (ว่าแล้วก็น้อยใจ ทำไมชีวิตเราหาความรักไม่ได้เลยนะ ไม่ใช่ว่าอยากมีความรักหรอก แต่มันดูแข็งกระด้างไปหน่อยมั้ง ไอ้ความรู้สึกที่ว่าเราไม่ควรชอบใครเพราะยังเรียนอยู่เนี่ย)
0755-0800 เก็บของ เคารพธงชาติ (ทำไมไม่ร้องเพลงชาติกันเลย หรือจะรอจนสิ้นชาติก่อนแล้วค่อยร้องหรือ มันผิดมากหรือที่จะร้องเพลงชาติ?)
0800-0830 นั่งโฮมรูม มีแต่เรื่องน่าเบื่อสินะ อยากให้เล่าอะไรสนุก ๆ บ้าง ทำไมมีเรื่องแจ้งเกี่ยวกับพฤติกรรมนักเรียนบ่อยจัง

0830-1205 เรียน บางทีก็ปล่อยช้า
1205-1215 กินข้าว ได้กินแค่นี้แหละ บางวันก็กินไม่ลง
1230-1305 ถ้าว่าง ก็ว่างไปเลย นั่งคุยเล่นเพราะขี้เกียจเอาการบ้านเช้ามาทำ บางวันก็ต้องประชุม ซึ่งก็มักเกินเวลาเรียนเข้ามา
1305-1635 เรียน เรียน และเรียน ทำไมโรงเรียนเราเรียนหนักขนาดนี้นะ แต่ก็ดีนะ เพราะเราไม่เรียนพิเศษแต่ก็ยังรู้เรื่อง แถมเกรดก็ใช้ได้เลยละ แต่อยากให้วันพฤหัสหยุดทั้งวันมากกว่า เพราะเรียน รด มาเหนื่อย ๆ ก็ต้องมานั่งเรียนต่ออีก

1645-1715 กลับบ้าน บางวันก็นั่งรถเมล์
1715-1750 ธุระส่วนตัว บางทีก็ใช้เวลามากแบบนี้แหละ
1750-1950 ทำการบ้าน
1950-2130 เล่นเกม - Oblivion Mount&Blade Orochi C&C3 Touhou etc. (สุดขั้วโคตร ๆ)
2130-2300 ทำงานนอกเวลา โปรเจกต์ไร้สาระ อ่านเมล์ คุยเล่น อ้าว ได้เวลานอนซะแล้ว ทำไมวันนี้หมดเร็วอีกแล้ว

-------

เวลาผ่านไปครึ่งปีแล้ว ชมรมภาษาต่างประเทศยังไม่ได้ตั้งเลย ใครมีจิตเมตตาก็เข้ากันด้วยนะครับ

-------

เราแข่ง MOS Word 2003 ประจำปี 2008 มาแทบตาย ได้ลงไก่โต้งลำโพงข่าวแค่บรรทัดเดียวเนี่ยนะ (IP แค่เข้ามหาลัยได้กันไม่กี่คนได้ลงสามหน้าเต็ม) แต่ช่างเหอะเนอะ ^ ^

-------

ぜつぼうした!!!
I'M IN DESPAIR!!!
ข้าสิ้นหวังแล้ว!!!

-------

ทำไมทุกคนคาดหวังกับเรามากมายเหลือเกิน เราเป็นคนธรรมดา ๆ นะ จะให้หวังอะไรมากมายได้ยังไง?

-------

คนเราเกิดมาชีวิตมันไม่ยาวเลย ผมนึกย้อนกลับไปไม่เท่าไหร่ก็เจอวันแรก ๆ ของชีวิตซะแล้ว อดีตที่อยากลืม ๆ ไปซะ แต่มันก็สำคัญ เพราะเป็นจุดเปลี่ยนและสิ่งที่ผมอยากหนีมัน ไม่ใช่หนีจากอดีต แต่เป็นการทะยานไปสู่ความก้าวหน้า ถีบตัวเองให้พ้นจากจุดแย่ ๆ ของชีวิต ไปสู่อนาคตที่สดใส ใครอยากไปด้วยก็คุยกันได้นะครับ

-------

บ้านเมืองกำลังมีปัญหา ทำไมเราไม่ช่วยกันแก้ไขละ แต่กลับมาจับผิดกันเอง ผมอยากรู้ว่าเวลารถไหลลงเขาจริง ๆ เราจะ...
1. โทษกันเอง (ประชาชนชั้นเลว)
2. สงบนิ่ง ดูความหายนะ (ประชาชนตาดำ ๆ)
3. ไปบอกให้คนขับตั้งสติ และให้พยายามเบรกรถ
4. ถ้าไอ้คนขับมันบ้าหรือขาดสติกู่ไม่กลับ ก็ถีบมันลงรถแล้วทำหน้าที่แทนมัน (รัฐ......)

เมื่อไหร่ ประเทศไทยจะรู้จักคำว่า "สามัคคี"?

-------